CLI to najcieższa postać choroby tętnic kończyn dolnych, objawiająca się występowaniem bólu niedokrwiennego w stanie spoczynku oraz zmianami naczyniowymi bądź zgorzelami związanymi z chorobą zrostową tętnic. CLI jest chorobą przewlekłą, odróżnialną od ostrego niedokrwienia kończyny dolnej. Kryterium diagnostycznym w przypadku krytycznego niedokrwienia kończyn dolnych jest wartość ciśnienia mierzonego na kostkach mniejsza niż 50 mmHg. W razie wątpliwości przydatna w celu diagnostycznym okazuje się ocena mikrokrążenia za pomocą przezskórnego ciśnienia parcjalnego tlenu.

Aby nie doszło do amputacji kończyny konieczne jest wdrożenie pełnego postępowania terapeutycznego poprzez kontrolowanie czynników rozwoju miażdżycy, rewaskularyzacji, umożliwienia leczenia się ran oraz leczenia zakażeń a także rozpoczęcie rehabilitacji. Celem tego postępowania jest przede wszystkim przywrócenie przepływu krwi w tętnicach chorej kończyny.

Klasyfikacja kliniczna ostrego niedokrwienia kończyn dolnych:

• I: brak zaburzeń czucia, mięśnie nieosłabione, brak bezpośredniego zagrożenia utratą kończyny
• IIa: minimalne zaburzenia czucia (palce), mięśnie nieosłabione, kończyna zagrożona ale możliwa do uratowania przy szybkim zastosowaniu leczenia
• IIb: zaburzenia czucia nie tylko na poziomie palców, występuje łagodne osłabienie mięśni, kończyna możliwa do uratowania pod warunkiem wykonania rewaskularyzacji
• III: głębokie zaburzenia czucia lub jego brak, porażenie mięśni, spora utrata tkanek, trwałe uszkodzenie nerwów, kończyna do amputacji